Nadwaga i otyłość to nie tylko problemy natury estetycznej. To przede wszystkich ogromne zagrożenie związane z konsekwencjami zdrowotnymi. Otyłość jest chorobą, w której dochodzi do zachwiania równowagi między ilością energii pozyskiwanej z pożywieniem a ilością energii wydatkowanej. Niestety nie jest to schorzenie, które ma zdolność do samoistnego ustępowania. Przeciwnie, w przebiegu otyłości gromadzący się w organizmie nadmiar tkanki tłuszczowej zaczyna oddziaływać na cały organizm, prowadząc do licznych niekorzystnych konsekwencji zdrowotnych.
Dzieje się tak za sprawą roli, jaką komórki tłuszczowe odgrywają w organizmie człowieka. Tkanka tłuszczowa pełni w ustroju funkcję termoizolacyjną - zabezpieczając nas przed zimnem, podporową dla narządów, zapewniając im właściwą amortyzację oraz funkcję metaboliczną, stanowiąc miejsce magazynowania tłuszczów. Proces ten podporządkowany jest dwóm mechanizmom - tzw. lipogenezie i lipolizie, zachodzącym w komórkach tłuszczowych tkanki podskórnej (tzw. adipocytach).
Wspomniane procesy podlegają stałej kontroli enzymatycznej, której rola polega na utrzymaniu równowagi pomiędzy procesami magazynowania (lipogenezy) i spalania (lipolizy) tłuszczów, co zapewnia prawidłowe funkcjonowanie tkanki tłuszczowej. Co ciekawe, przewaga procesu lipogenezy nad lipolizą sprzyja nie tylko otyłości, ale często współistnieje z cellulitem – zmianą ukształtowania skóry, występującą głównie u kobiet w okolicy bioder, brzucha, zewnętrznych powierzchni ud, wewnętrznych powierzchni kolan i pośladków, charakteryzującą się tworzeniem nieregularnych zgrubień, guzków występujących pod skórą, czasami bolesnych, przypominających wyglądem skórkę pomarańczową. W otyłości trójglicerydy i kwasy tłuszczowe nagromadzone są w adipocytach w sposób równomierny, natomiast w cellulicie dochodzi do lokalnej dystrofii adipocytów, zaburzeń równowagi między lipogenezą a lipolizą, nierównomiernego odkładania się tłuszczu. Oba problemy – otyłość i cellulit – mogą być leczone przez stosowanie różnych zabiegów kosmetycznych. Należy jednak pamiętać - zwraca uwagę Anna Kaczmarek, dietetyk -, że wszelkie zabiegi mają działanie wspomagające, a najskuteczniejsze jest stałe stosowanie diety z ograniczeniem węglowodanów oraz ruch i ćwiczenia fizyczne.
Mezoterapia to zbiorcza nazwa grupy zabiegów leczniczych i profilaktycznych szeroko stosowanych w dermatologii i medycynie estetycznej, wspomagających między innymi leczenie otyłości i cellulitu. Istotą mezoterapii (z greckiego mesos- środek i therapeia- terapia) jest dostarczenie bezpośrednio do głębszych warstw skóry leków, substancji odżywczych lub regenerujących, które zaaplikowane w ten sposób działają znacznie skuteczniej.
Zakres ich stosowania jest bardzo szeroki i obejmuje m.in. leczenie blizn, zmian potrądzikowych, keloidów (bliznowców o niekontrolowanym rozroście poza obszar rany), rozstępów i cellulitu. Najczęstszym jednak zastosowaniem zabiegu jest biorewitalizacja, czyli usuwanie objawów starzejącej się skóry (zmarszczki, utrata gęstości i jędrności, nadmierna wiotkość skóry). Procedura często jest łączona z innymi zabiegami, takimi jak osocze bogatopłytkowe, mikrodermabrazja, radiofrekwencja, elektrostymulacja, endermologia i inne.
Nową metodą zwalczania cellulitu jest karboksyterapia – dwutlenek węgla mechanicznie uszkadza komórki tłuszczowe, pobudza mikrokrążenie, zwiększa dotlenienie komórek i eliminację toksyn. Dostępne są specjalne pistolety do jednoczesnego podawania dwutlenku węgla i substancji stosowanych w klasycznej mezoterapii.
Dwutlenek węgla jest gazem wytwarzanym naturalnie przez organizm, zarówno pozostającym w spoczynku, jak i podczas wysiłku. Za pomocą iniekcji igłowej CO2 można podawać podskórnie, śródskórnie oraz przezskórnie.
W obszarach iniekcji podskórnej CO2 zaobserwowano zmniejszanie ilości tkanki tłuszczowej, co zostało potwierdzone badaniami klinicznymi. Zastrzyki podskórne wykonywano w obszarze uda, poniżej płaszczyzny stycznej do wierzchołka trójkąta Scarpa dla kończyn dolnych oraz w obszarze pępowiny, obustronnie, w okolicy brzucha. Histologiczne badanie pacjentów, leczonych za pomocą CO2 w otyłości, nie wykazały uszkodzenia tkanki łącznej, łożysk naczyniowych czy struktur nerwowych. Iniekcje podskórne wpłynęły na mikrokrążenie, co potwierdziło badanie z zastosowaniem sygnału laserowego przepływomierza Dopplera. W dłuższej perspektywie stosowania CO2 zauważono wzrost śródbłonka, komórek fibro oraz białka, które stymuluje wzrost nowych naczyń krwionośnych – angiogeniny. Krótki termin regulacji perfuzji tkankowej przez CO2 i adenozyny zwiększał wazomotorykę naczyń. W zabiegach krótkookresowych regulacji uległy przepływy wzmagające ekspansję mikrokrążenia.
